Wat zegt het drinken dat een man bestelt over zijn liefdesleven?

1 Comment

Een aantal weken heb ik jullie in onzekerheid gelaten. Gaf ik jullie geen nieuwe inzichten in de ingewikkelde, doch tegelijk zo simpele, creatie die ook wel de man genoemd wordt. Hoe weten jullie zonder mijn wetenschappelijke benadering nou wat voor vlees jullie in de kuip hebben?
Niet. Je weet het nooit. Maar met mijn thema ‘Wat zegt dat over het liefdesleven van de man?’ kom je wel een stukje dichterbij. Vandaag is er dan eindelijk weer een nieuwe: Wat zegt het drinken dat een man bestelt over zijn liefdesleven?

Sinaasappelsap. In deze man moet je veel tijd en moeite investeren. Als je dit niet doet, komt er weinig uit. Om hem te leren kennen zullen je het echt uit hem moeten persen. Niet één keer, nee een stuk of 4, 5 keer. Maar het resultaat is zeker de moeite waard. Je zult zien dat je glas nooit meer half leeg is, maar altijd half vol.

Koffie. Goed gedaan! Jij hebt er oog voor. Jij weet de goede mannen eruit te filteren. Na een paar minuten wist je genoeg; je hebt een portie puur genot gescheiden van de mislukkelingen die niets meer zijn dan een viezig hoopje drab.

Champagne.  Jouw man is populair, een echte gangmaker. Wordt uitgenodigd op bijna ieder feestje. Maar pas op, ook al maak je met deze man een vliegende en spetterende start, de liefde tussen jullie zal snel op zijn.

Spa rood.  Geen smaak, dat is hoe ik je man zou noemen wanneer ik in een milde bui ben. Ben ik dat niet, dan zou ik het eerder wanstaltig noemen. Absoluut wanstaltig. Zorg er alsjeblieft voor dat jij het vetorecht over de wooninrichting hebt en verbiedt hem alleen te gaan shoppen. Je krijgt van mij zelfs een vrijbrief om de pinpas van hem af te pakken. Om zichzelf te beschermen. Oké, en vooral jezelf.

Cola.  Te veel van hem, en hij houdt je de hele nacht wakker…

Wodka.  Deze man is niet goed voor je. Je bent jezelf niet wanneer je bij hem in de buurt bent. Wordt iemand anders, doet dingen die je anders nooit zou doen. Je gaat je zelfs misdragen. Het is beter om bij hem uit te buurt te blijven.

Latte Macchiato.  Deels heeft deze man zijn wilde bestaan achter zich gelaten en bevindt hij zich nu in rustig vaarwater. Maar anderzijds heeft hij nog steeds behoefte aan een opgeklopt en levendig bestaan. Het zal dus nog een aantal jaren duren voordat hij zich volledig overgeeft aan het bestaan als burgerlijk mannetje.

Bier.  Bij hem gaat alles snel. Het liefst vandaag nog heeft hij een huis vol kinderen. Het tempo zit er goed in. Ale! Ale! Hop! Hop!

Thee.  Je moet hem de tijd geven. Soms lijkt zijn leven misschien maar een kleurloos bestaan. Maar na een tijdje zal je zien dat dit verandert. Hij heeft nou eenmaal elke keer een paar minuutjes nodig om de smaak te pakken te krijgen.

Wijn.  Niemand zo wisselvallig als deze man. In de avond geeft hij je een warm gevoel en maakt hij je verliefd. De volgende ochtend is hij hard en kil. Bezorgt hij je hoofdpijn en doet hij dingen die je misselijk maken, waardoor je het liefst de hele dag onder de dekens blijft liggen. Arme vrouw.

De Smooth Boys

1 Comment

Onze eerste kennismaking was op de speedboot richting een paradijselijk eiland van Cambodja.
We dachten een goed plekje bemachtigd te hebben. Naast het water voor de verkoeling, in de zon om af te komen van onze oogverblindende, in de letterlijke betekenis van het woord, witte benen. Na 5 minuten waren we echter doorweekt tot op onze per direct roodverbrande huidjes van de tropenzon. Toch niet zo’n goede plek dus. De jongens tegenover ons hadden het beter bekeken. Lees verder →

En nu?

4 Comments

Zo. Jeetje! Dat is lang geleden.

Ik zou nu een heel epistel kunnen schrijven over het hoe en waarom van mijn afwezigheid de afgelopen tijd. Maar dat doe ik niet. Ik grijp de mogelijkheid aan om te oefenen in het fenomeen ‘tijdsverdichting’.

De belangrijkste dingen om te noemen uit de verstreken tijdspanne zijn een paar weken Azië als lange blondine en het feit dat ik gestopt ben met volleyballen.
Na 10 jaar heel veel volleyballen heb ik besloten dat het tijd is voor een sabbatical, lengte onbekend.

Met als gevolg dat ik nu opeens zeeën van extra heb! Het voelt alsof alles mogelijk is. Lees verder →

Generatiekloof in de liefde

3 Comments

Zomaar een zondag op de schommel met mijn nichtjes. De schommel waar ik als kind, en tevens als puber, uren op doorbracht. Mijn ene nichtje acht jaar, mijn andere nichtje net zes, zo vertelde ze trots. We vierden de verjaardag van mijn vader en mij. Een huis vol bezoek.
Maar nu hadden we wat privé-tijd nodig. Het was namelijk tijd om over jongens te praten.

Nonchalant leunde mijn acht jarige nichtje tegen de paal van de schommel.
‘Zeg, Sandrijn’, begon ze, ‘heb jij een vriendje?’ Meteen to the point, ik houd er wel van.
Toch was ik enigszins verbaasd en reageerde niet meteen.
‘Nou?’ vroeg ze ongeduldig.
‘Nee’ zei ik.
‘Ik wel’ zei ze trots. ‘Maar ik heb hem nog nooit ontmoet’. Ze kende hem, Nico, alleen van een foto. Een foto die haar oppas haar had laten zien. Het was de broer van één van de andere oppaskinderen. En volgens haar oppas ‘wel een typetje voor haar’.
Ze hoopte dat hij ook op haar was en dat hij in het echt niet zou tegenvallen. De foto was namelijk veel belovend.

Ondertussen is mijn jongere nichtje van zes hard aan het schommelen. Ik vroeg haar of ik nog even moest duwen maar kreeg geen reactie. Dus vroeg ik het nog eens. Quasi verschrikt keek ze op. Ze was even aan het dagdromen, zei ze. Over Lars.
Zij ook al.

‘Maar ik heb ook een bij-vriendje’. Dat was mijn andere nichtje weer.
‘Een bij-vriendje?’ vroeg ik verbaasd.
Ze keek me aan alsof ik een hele domme vraag stelde. Typisch gevalletje generatiekloof.
‘Ja, voor als Nico geen verkering met me wil.’
Een reserve vriendje dus eigenlijk. Slimme meid.

Mijn andere nichtje zweefde nog steeds letterlijk en figuurlijk in dromenland. ‘Lars, Lars, oh lieve lieve Lars. Ik houd van jou’ zong ze zacht. ‘Ik heb zelfs vlinders in mijn buik!’ voegde ze eraan toe.
‘Zal ik jou en die vlinders dan nog maar weer wat hoger duwen?’ vroeg ik haar.
Dat vond ze wel een goed idee.
Ondertussen keek ze naar mijn andere nichtje en ging door, licht verwijtend: ‘Ik houd alleen van Lars’.
Volgens mij was dit een kleine steek onder water naar mijn nichtje en haar repertoire aan foto- en bij-jongens. Het leek mijn oudere nichtje echter niet op te vallen, want ze vertelde rustig verder. Over hoe haar eerste ontmoeting met Nico er uit zou zien. Het zou in ieder geval op een schommel zijn.

‘Zeg, Lian’, begon ik. ‘Heeft Nico nog een leuke broer?’.

‘Voor jou?’ haar wenkbrauwen hoog opgetrokken, gevolgd door een schaterlach. ‘Natuurlijk niet’.
Dat was duidelijk.
Als ik het was die op de schommel zat, stond ik nu weer met beide benen op de grond.
Ach ja, ik kon het proberen.

Op verzoek van de betreffende personen zijn de namen gefingeerd.